Introductie
In een ander artikel stelde ik bij het thema ‘verzoening door voldoening’ een aantal vragen en opmerkingen. Ik heb geprobeerd dat bericht onpersoonlijk te houden zodat de lezer niet afgeleid wordt door mijn subjectieve sentimenten. In dit artikel wil ik uitdrukkelijk wél mijn eigen sentimenten bij dit onderwerp geven. Dus in dit artikel wil ik de volgende vraag beantwoorden:
welk gevoel heb ik bij het idee van ‘verzoening door voldoening’?
Het hele idee komt op mij over als dat God van mij dwingt te erkennen dat…
- … ik een prutser ben
- … dat zowel ik als God gedwongen zijn om aan bepaalde geestelijke regels te voldoen
Dit geeft mij het gevoel …
- … dat God en ik machteloos zijn tegenover ‘de regels’
- … dat prioriteiten (tussen de verkeerde dingen die mensen doen en de kostbaarheid van mensen) totaal verkeerd gesteld zijn
- … dat er geen nuance is. De beoordeling is volstrekt binair. Je voldoet of niet. Goedgekeurd of afgekeurd. Dat lijkt mij absoluut geen werkbare manier om met de ontzettende complexiteit van onze wereld om te gaan.
- … dat er geen aandacht is voor wat je drijft en wat je beweegredenen zijn geweest voor de keuzes die je hebt gemaakt
Ik kan het niet plaatsen dat god gebonden zou zijn aan bepaalde regels. Hebben die regels dan een sterkere existentie dan god?!
Ik kan er niet mee omgaan dat het feit dat ik verkeerde dingen doe (wat in christelijke taal ‘zonde’ heet) zo’n cruciaal belang heeft in de verhouding tussen god en mij, ten opzicht van alle andere dingen die belangrijk zijn. Ik herken dat niet in hoe ik zelf met medemensen omga, zelfs niet bij mensen tegen wie ik ernstige verwijten heb.
Ik kan het niet plaatsen dat de verhouding tussen god en mij op zo’n verstrekkende en binaire manier tot in der eeuwigheid bepaald wordt door of ik iets wel of niet geloof, ook gezien mijn onvermogen om mijn eigen intuïtie te veranderen.
Kort gezegd: het hele dogma geeft mij het gevoel dat voor god ideeën belangrijker zijn dan mensen.*
Mijn mening over geloven in dogma’s/ideeën/theorieën
Naast het artikel ‘vragen bij verzoening door voldoening’ schreef ik een artikel over of gelovigen aan een criterium moeten voldoen om geaccepteerd te worden door god. Immers, bij het dogma van ‘verzoening door voldoening’ hoort de overtuiging dat het geloof in dat dogma een toegangsbewijs voor de hemel inhoudt. In dat artikel stelde ik vragen bij wat ‘geloof’ eigenlijk precies in moet houden – gezien het zo cruciaal is voor gelovigen. Ik onderscheidde daarbij verschillende manieren van geloven die ik zie bij mensen om me heen: 1) iets als een feit voor waar aannemen, 2) iets intuïtief herkennen, en 3) je formele goedkeuring geven als je er om gevraagd wordt.
Wat mijzelf betreft:
- als ik iets als een feit voor waar aanneem en daar niets bij voel, dan vind ik dat geen relevant geloof.
- als ik iets als een feit voor waar aanneem maar ik begrijp het niet, dan heb ik het gevoel dat ik mijzelf en anderen voor de gek houd en dat dat ‘geloof’ niets voorstelt.
- als ik iets niet intuïtief aannemelijk vind, dan lukt het mij niet om het voor waar te houden. Als ik toch zou zeggen dat ik het voor waar houd of als ik er b.w.v.s. mijn handtekening onder zou zetten dan heb ik het gevoel dat ik mijzelf en anderen voor de gek houd want dan doe ik het niet met mijn hele ‘zijn’.
- als een ‘geloof’ mijn dagelijks leven niet beïnvloed of bepaalt, dan vind ik het geen relevant geloof.
Ik zou dus zeggen dat ik iets geloof als het iets is wat ik intuïtief aannemelijk vindt en wat ik in het dagelijks leven kan toepassen.
Ik denk hierbij ook aan de verschillende woorden die er in de Engelse taal zijn voor ‘geloof’: belief en faith. Volgens de Oxford dictionary betekenen deze begrippen respectievelijk “an acceptance that something exists or is true, especially one without proof” en “complete trust or confidence in someone or something.” Dus belief lijkt van toepassing te zijn op dogma’s en ideeën, terwijl faith van toepassing lijkt op iets dat je vertrouwt. Dat laatste trekt mij veel meer dan het eerste.
Conclusies
Ik geloof niet dat god geloof in dogma’s als criteria/voorwaarden hanteert om mensen te accepteren.***
Ik vraag me nog af: stel dat god de kwaliteit van mijn geloof belangrijk vindt, hoe beoordeelt god dat dan? Wat verstaat god onder ‘geloof’?
“you can only believe what you already believe”
Baxter Kruger **
Herken je de vragen en opmerkingen in dit bericht? Heb je vragen en/of aanvullingen? -> Je kunt hieronder het commentaar-formulier invullen. Je bent van harte welkom om deel te nemen aan de dialoog.
Vriendelijke groet, Pieter.
* Misschien geeft überhaupt ieder dogma mij dit gevoel.
** Citaat van Baxter Kruger uit Patmos [4].
*** Immers, dat vind ik intuïtief niet aannemelijk en ik vind het moeilijk om toe te passen.
Nog geen reacties