v1.27c

In de protestantse/gereformeerde leer gelooft men dat mensen ‘leven tot Gods eer’. Ik verwerp dit, om meerdere redenen: als God onze hele wereld gemaakt heeft en ons dat schenkt als gift, is het niet in lijn om te geloven dat Hij iets van ons nodig heeft. God maakt ons om onszelf. Geloven dat we niet voor onszelf leven maar voor God leidt tot de overtuiging dat onze eigen beleving er niet toe doet. Dat te geloven is erg ongezond, zie bijv. [8] en [9]. Daarnaast is het onduidelijk wat men bedoelt met ‘God’ en met ‘eer’. Dit idee wordt vaak zodanig gepresenteerd dat het nogal menselijk-egoïstisch overkomt. Maar God is geen mens en heeft niet behoefte aan eer zoals een mens.

Voorstel voor een gezond begrip van ‘leven voor Gods eer’. Het ‘Onze Vader’ eindigt met “van U is de kracht, en de eer, en de heerlijkheid” . Dat vat ik op als “al het mooie, het goede, het levende, het heerlijke, is van God”. Wij mensen bloeien daarin, genieten daarin, samen met God. Genieten van de wereld, respect hebben voor de wereld, eer bewijzen aan de wereld en aan het leven, mee gaan met ‘de dans’, dát is God eren.

(geen corrresponderend blog-bericht beschikbaar)