Ongezonde theologie

v1.28b

In de christelijke traditie (maar ook breder, in de Nederlandse cultuur) wordt bij het evalueren van daden vaak onderscheid gemaakt tussen wat gunstig is voor jezelf en wat gunstig is voor de ander. Bij dit onderscheid worden helaas vaak het belang van jezelf en het belang van de ander als concurrerend neergezet. (1) Men probeert daden vaak in één van de hokjes ‘egoïsme’ of ‘altruïsme’ te stoppen. Men heeft soms de neiging om daden die de eigen persoon voordeel brengen, te zien als ‘egoïstisch’. Mensen hebben soms de neiging om het bemachtigen van eigen voordeel achterwege te laten om maar te bewijzen dat men niet egoïstisch is. In het christendom wordt vaak gezegd dat mensen gericht moeten zijn op God en op hun naasten, niet op zichzelf.
Ik verwerp dit idee
. Het is zonde om daden te willen evalueren vanuit het dualisme egoïstisme-altruïsme!

Gezonde tegenstelling: Veel fijne dingen in het leven zijn zowel bevredigend voor jezelf als voor de ander. Bijvoorbeeld: werk, van elkaar houden, seks, iemand ergens mee helpen, iemand blij maken.

(1) Zie ook het stukje “Concurrentiedenken” hierboven.

(geen corrresponderend blog-bericht beschikbaar)